Nuri Bilge Ceylan, bizce “başarısı konusunda tartışmaya açık olmayan sineması”nın yanı sıra; fotoğrafçı yönüyle de aynı başarıyı yakalamış biri. Ceylan sinemaya ilk başladığı yıllarda, hayatını sadece sinemayla doldursa da; aslında çok küçük yaşlarda başlamış fotoğrafla ilgilenmeye. Kendisi de, sinemaya ilk başladığında, tüm vaktini kendisinde gördüğü eksiklikleri doldurmakla geçirdiği için fotoğrafı ihmal ettiğini söylüyordu bir röportajında. Yani ne zaman ki sinema yerine oturmuş onun için, o zaman yeniden vakit ayırmaya başlamış fotoğrafa. Ve yeniden hatırladığı bu tutkusu, işleri ne kadar yoğun olursa olsun zaman ayırabildiği bir şey haline gelmiş artık.
Nuri Bilge’nin eşsiz fotoğraflarının bir kısmına buradan ulaşmanız mümkün. Ancak biz şimdi size, onun için çok daha özel olan bir sergisine ait olan fotoğrafları göstereceğiz.
Bu fotoğraflar, Nuri Bilge’nin kardeşi Emine Ceylan‘la birlikte gerçekleştirdikleri “Babam İçin(2006-2008)” isimli sergiye ait
Kış Işığı, 2007, Nuri Bilge Ceylan
Ve her bir fotoğrafta, Emine Ceylan’ın söylediği gibi, babalarının hayat boyu verdiği mücadelelerin anılarıyla dolu olan iki kardeşin, babalarına karşı duyduğu benzersiz sevgiyi görüyoruz
Tarlasında, Meşe Ağaçları Altında, 2007, Nuri Bilge Ceylan
Emine Ceylan, “Bu sergiyi neden gerçekleştirdik?” sorusunu böyle cevaplıyor:
Kar Yağışı, 2007, Nuri Bilge Ceylan
“İnsanlardan ona vereceklerinden de azını isteyen, Pavese’nin ‘Kahramanlığın tek kuralı yalnız, yalnız, yalnız olmaktır. ‘ sözünü düşündürtürcesine yalnız bir hayat süren bizim kahramanımızı birazcık anlatabilmek için”
Sobalı Odada, Yenice, 2006, Nuri Bilge Ceylan
“Göze aldığı hayatın zorluklarına insanüstü bir çabayla katlanabildiği için”
Fırtınalı Deniz, 2007, Nuri Bilge Ceylan
“Günümüzde nerdeyse hiç rastlanmayan bir şekilde birçok şeyi yoktan var ettiği için”
Yağmurdan Sonra, 2006, Nuri Bilge Ceylan
“Ve yürüdüğü yoldan asla ve asla vazgeçmeden sonuna kadar gittiği için”
Öğleden Sonra, 2006, Nuri Bilge Ceylan
“Kabul görmeye, alkışlanmaya ihtiyaç duymayacak kadar güçlü olduğu için”
Yük Treni, 2007, Nuri Bilge Ceylan
“En önemlisi tutkularını gerçekleştirecek azmi ve iradeyi, karşılığı olmadığını bildiği bu toplumda gösterebildiği için…”
Gündüz Şekerlemesi, 2006, Nuri Bilge Ceylan
“En sonunda belki de böyle bir hayata özlem ve gıpta ettiğimiz için”
Arkabahçe, 2007, Nuri Bilge Ceylan
“Amerika’dan binbir zorlukla getirdiği o minicik fotoğraf makinesini kurcalarken fotoğrafa merak saran Bilge’nin, sonra bana da bulaşan fotoğraf sevdamızın ve katettiğimiz yolların kaynağında onun ışık saçan varlığının olduğundan emin olduğumuz için”
Uykusuz Gece, 2008, Nuri Bilge Ceylan
“Ve de aylardan gene Nisan. O tam 86 yaşında. Birlikte olacağımız günlerin sayısının hızla azaldığını hissettiğimiz için”
Eski Fotoğraf, 2007, Nuri Bilge Ceylan
Bonus:
Hatıralar, 2007, Emine Ceylan
Ve Nuri Bilge Ceylan’ın benzersiz fotoğraflarından sonra, “Babam İçin” sergisinin katalogundaki giriş yazısında yer alan, Emine Ceylan’ın babası için söylediği şu sözlerle, listemizi bitirelim istedik:
Geçen gün bu yazıyı yazmadan önce telefonda ona biraz hayatıyla ilgili bir şeyler sormak istedim. Benim hayatımda ilginç bir şey yok dedi. Bunlara gerek yok dedi. Ben kabuğumda yaşamak isterim dedi. Babasıyla ilişkilerini sormak istedim, seni sever miydi dedim. Biraz şaşkın, “Yoktu öyle bir şey“ dedi. “Biz sadece çalıştık.” dedi. Az duraklamadan sonra sesini yavaşlatarak, “Çalışmaktan başka bir şey hatırlamıyorum.” dedi.
Ve ekledi. “Bu yaşa kadar da geldim.”
